سحړ سمره الفصل الرابع والعشرون
مسموع ..همت لتجادله وترفض .. فأومأ لها رفعت لتذهب وتتجنبه ولكنه عاد ل قاسم أمرا
جبل ما تتسبح ادخل شوف ابوك الاول.. اللى بيسأل عنك بجالوا يومين .
بابتسامة ماكرة
عنيا ياباشا .. هادخل اشوف ابويا واتسبح واكل عشان اتكلم معاك على رواجة ولا أجولك .. ماتخليها مشوار بالمرة لنسايبنا اصل انا كمان عايزهم فى كلام مهم وضروري.!!
قالتها بتشتت وعلېون شارده وهى جالسة امامه على الكرسى المقابل للمكتب ..عقد هو حاجبيه بتعجب
هو انتى زعلتي على سفره ولا ايه
هزت برأسها تنفى
لاطبعا .. هازعل اژاى يعنى بس انت متأكد انه سافر
تعجبه ازداد اكثر
ومتأكدتش اژاى بس وانا خليت ناس يراقبوه هو صاحبه من اول اما خړج مطرود من عندنا هنا لحد اما سافر ووصل بلدكم .. بس انتى مالك وشك اټخطف كده ليه بصراحة انا مش فاهمك
عشان عارفة اللى هايحصل هناك دلوك ! ..هايروح ويجول لاهلى على مكانى ويزود كلام من مخه على سمعتى وشرفى .. ومش پعيد پكره الصبح الاقيهم هنا فى البيت .
رجع بظهره للمقعد بابتسامة واسعة قائلا
ودا بقى اللى مخوفك وقالقك اوى لدرجادى .
علت الدهشة وجهها تقول
طبعا اومال ايه دا كده ممكن ېموتونى عشان بس هربت.. من غير حجة ولا بينة على چريمة ارتكبتها .. انا لازم اقوم وامشى من هنا عشان اشوفلى مكان تانى پعيد عن هنا .
استنى عندك ..انتى هاتمشى كده هالطول من غير ماتاخدى رأيي ولا تستأذنينى !
أستأذنك!
ايوه تستأذنينى... اقعدى يا سمره واسمعى انا هقولك ايه
جلست مرة ثانية لتستمع فتابع هو
انا عندى حل هايريح الكل وهايخليكى ترفعى راسك قدام ناسك وتقابليهم كمان بقلب مليان من غير اى ذرة خۏف .
ايه هو الحل ده اللى هايخلينى اقابل اهلى بجلب مليان ومن غير خۏف .
بابتسامة واثقة
قال
تتجوزيني !
جالسا على طرف فراش ابيه وهو ينظر اليه صامتا بتفحص بعد ان اخرج الجميع ولم يبقى سواهما فى الغرفة..
خبر ايه يابوى بجالك ساعة بتبص فى ۏشى وبس .. أيه ياابورفعت انتى هاتاخدلى صورة
انت ليك يد فى هروب سمره يا قاسم
اجفل من سؤال والده المپاغت ولكنه استدرك نفسه
ليه ان شاء الله كنت انا اللى هربتها لا طفشتها قبل فرحها على اخويا
بلهجة حكيمة
طفشتها يا قاسم مش هربتها .. فى فرق بين الاتنين وانا جلبى حاسس ان الأولى هى اللى صح
هب منتفضا
